En dat ik er geen idee van had, hoe moeilijk het is om op correcte wijze de triangel te bespelen. Ik beken, maar het lijkt me toch een uitgelezen kans om de perfecte slagtechniek te verwerven. Toch was het altijd al grappig om de percussionist achteraan rechts van het orkest in de gaten te houden, wachtend op een stoeltje, de maten aftellend tot die ene te geven triangelslag in een muziekstuk van om en bij het kwartier.
Een pot ravioli is ook geen rechtspersoon, beste Hugo. En hoewel ik daags tevoren de houten plankenvloer volledig uitgebroken had, kon ik het nog steeds niet vinden met mezelf.
Tuc-koekjes. Of hoeveel er in één keer in mijn mond zouden passen. Het bleken er vijf te zijn. En of het smaakte!
4 opmerkingen:
Door dit te lezen bestond mijn ontbijt vandaag uit tuc-koekjes. En ik hoor een vijfde ambulance op twee dagen.
Aan uw borsten zitten, tiens.
je bent een gore klootzak, van reybrouck
en respect en al.
Vlads,
Bij het arriveren op je blog werd ik toch even gepakt door je creatief brein! Waar was het mijne gebleven? Veel meer komt er niet in me op, maar neem het van me aan: beschouw dit als een welverdient complement!
Popo
Een reactie posten