APEN TE KOOP

Gedrevenheid en passie. Ontegensprekelijk de alfa en de omega van het wielrennen. Dat moet althans Monsieur Chrono gedacht hebben, zijn zeemvelletje van tussen zijn verkleumde billetjes pulkend, toen hij op zijn sterfbed afscheid van dit aardse tranendal nam. “Hier gij, Poupou,” en Raymond kwam gedwee. Poulidor boog zich over het verschrompelde rozijntje dat ooit vijfmaal “La Grande Boucle” won. Aarzelend bracht Raymond zijn oorschelp naar de gekloven lippen van Anquetil, die met veel moeite uitbracht: “En ook nu weer zult ge tweedes worden.”

Gedrevenheid en passie. Na bovenvermeld genretafereel doen deze twee heroïsche waarden onderschrevene eveneens mijmerend denken aan de nijver en vlijt die Dame Blandinia dagelijks tentoon spreidt. Ter illustratie van deze boutade nemen wij, bevooroordeelden, de broeihaard voor nieuwwassen historici: afdeling geschiedenis. De Blandijnse liftschachten beschouwende als metafoor voor het prototype van de tijdslijn, betrappen we er ons zelven op geen Latijn te bezigen en tevens steevast den telefriek op het vijfde te verlaten. Edoch, ge kunt ook uitstappen op het derde, om maar iets te zeggen. Zot gelijk we zijn, namen we de proef op de som. Slechts gewapend met een klein wit broodje groentesla en een Jommekesboek, getiteld “Apen te koop”, dompelden we ons onder in de lethargische smeltkroes die de vakgroep Klassieke rijk is.

En daarin onderscheiden wij slechts als prolegomena van deze universitaire opleiding een baken dezer Spartaanse attitude. Met vlotte dictie verworden hoorcolleges van vier uur - en het betreft hier uren van zestig minuten, rekels! - tot een lust voor alle zintuigen. Daarenboven, slaap- noch hangmatten treft men aan op deze verdieping bedeeld met het hoofdtelwoord “drie”.

Pauze vraagteken? Anquetil had nooit het wiel kunnen houden van deze mannen buiten categorie.

Images courtesy P.D.R.